انگار دیگر قرار نیست اتفاق خوبی بیافتد؛ گویی صلح و نیکی از دنیا رخت بربسته است. روزگاری است که شادی، نیک‌بختی و آرامش تنها سهمِ اقلیتی‌ست شاید، شاید… کافی است نگاهی به تیتر خبرهای یکی دو هفتهٔ گذشته بیاندازیم، و صد البته که این‌ها هیچ‌یک تازگی ندارند و گوش‌ها از آن‌ها پُر…
جزئیات جدید از فاجعه برخورد ۲ قطار در سمنان؛ شرق حلب بی‌شباهت به گورستانی بزرگ نیست؛ معلم بهبهانی به علت فقر و تهیدستی خودکشی کرد؛ وضعیت بحرانی آرش صادقی در اعتصاب غذا؛ هواپیمای حامل فوتبالیست‌ها سوخت تمام کرده بود!؛ وقوع اسیدپاشی در افسریه تهران؛ و و و…
گویی جهان دارد سقوط آزاد می‌کند و ما که حتی از زیر پای خود اطمینانی نداریم، با سرهایی فروبرده در صفحه‌های نمایش کوچک و بزرگ، هر چه پستی و پلیدی و زشتی‌ست می‌بینیم و نمی‌بینیم و روزمرگی‌هایمان را با قورت‌دادنِ جوک‌ها و بده‌بستانِ تازه‌ترین استیکرها ادامه می‌دهیم… دورهٔ پیامبران نیز به‌سر آمده است، امید به بشارت‌دهنده هم نمی‌شود داشت و «نجات‌دهنده در گور خفته است». پس راهی نیست و تنها می‌توان به «انسان» امیدوار بود، انسانی که تویی، منم؛ مائیم. تکانی بخوریم. نمی‌دانم از کجا، اما این شعر نیما در سرم زمزمه می‌شود این روزها:
وای بر من! در شبی تاریک از اینسان،
بر سر این کلّه‌ها جنبان،
چه کسی آیا ندانسته گذارد پا؟
* * *
و اینجا در خانه، همین دو روز پیش خبری که چندان هم غیرمنتظره نبود، بالاخره از راه رسید و بر چهرهٔ آنانی که به امید تغییر، به ترودوی جوان رأی داده بودند و الویت‌شان مسئلهٔ بحران محیط زیست است، گرد ناامیدی نشاند. نخست‌وزیر ترودو برخلاف وعده‌‌هایی که داده بود، به بومیان کانادا، رأی‌دهندگان جوان و مردم بریتیش کلمبیا پشت کرد، و پروژهٔ خط لولهٔ کیندر مورگان را تصویب کرد… پروژه‌ای که سونامی آلودگی‌های کربنی را در این استان موجب خواهد شد. حال باید دید کریستی کلارک هم پشت جاستین ترودو را خواهد گرفت، چنانچه اتاوا از وی انتظار دارد یا اندک ایستادگی‌ای از نخست‌وزیر این استان را شاهد خواهیم بود. کریستی کلارک و البته جان هورگان، رهبر اپوزیسیون، به‌خوبی می‌دانند که موضع‌گیری‌شان در قبال این پروژه می‌تواند نقشی کلیدی در انتخابات استانی سال ۲۰۱۷ ایفا کند و از این رو بی‌گدار به آب نزده و محتاطانه در حال تنظیم سیاست‌شان در این زمینه‌اند. از سوی دیگر فعالان محیط زیست هم در تدارک سازمان‌دادن اعتراضات گسترده‌ای علیه این پروژه‌اند. روزهای پرتنشی در پیش خواهد بود. امید است که سرانجامِ کار، آینده‌ای بهتر برای ساکنان این سرزمین رقم زند.
———————
تیتر مطلب- سطری از شعر معروف «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد»، فروغ فرخزاد
